Mariska en Carola hebben heerlijk gegeten. Aan tafel wordt druk over de wedstrijd gepraat terwijl verschillende taarten op tafel staan. In het kasteel is muziek op de achtergrond te horen. Als de kasteelheer opstaat om de gasten te informeren dat het toetje van vanavond zo zoet is dat het om meer smeekt, zeg ik: “Tast toe, om uw genoegen te voldoen.” Nadat het banket ten einde is gekomen, wordt er gedanst in de zaal door de jonkheren en jonkvrouwen. Als de heren gevraagd wordt een rij tegenover de dames te maken, om als heer de eer van de avond in ontvangst te nemen, wordt pas duidelijk wie van de jonkvrouwen daadwerkelijk alleen te pakken krijgen wat zij als verdiende beloning in handen krijgen.
Mariska en Carola hebben geen flauw idee wat er gaat komen. Nu de 10 jonkvrouwen verzocht worden naar de tuin te lopen en daar hun instructies te krijgen, gaat het spel als volgt: de jonkvrouwen krijgen 10 minuten voorsprong op de heren. U zal moeten leren om sneller te zijn dan de heren, zal de weg voor de tijd keren. Voor u ligt een bos dat om de tuin heen leidt, het enige naar de uitgang aan de andere kant van deze kasteeltuin. Voor de heren: als jullie iemand weten te vinden, nemen zij die daar in ontvangst daadwerkelijk ter plekke als een soort jachttrofee. Hun prestatie zal worden aanschouwd. Wie van jullie is de slimste, de heren of toch de dames die met hun kleding aan het moeilijker maken, maar toch gepakt gaan worden? De jonkvrouwen krijgen een voorsprong van 10 minuten om uit te vinden hoe het spel werkt.
Vraagt Carola dus: “Als wij ieder de uitgang vinden, dan winnen wij van de heren?” Het spel is dat je eerder voor jezelf of pas als alle 10 jonkvrouwen eruit kunnen komen. Bij dit spel is je eigen inzicht wel je beste vriend, waar je naar moet luisteren om er zelf uit te komen en ook eerder uit zal komen. Zodra jullie dadelijk de jachthoorn horen, beginnen de heren om alles hier in de tuin binnenste buiten te keren. Pas op dat jullie kleren er natuurlijk niet door kapot scheuren.
Het spel zal nu voor jullie ingaan, de tijd begint vast te lopen. De jonkvrouwen, nog niet bewust van het feit dat het onmogelijk is om de uitgang te vinden, beginnen al ver om het naar te gaan zoeken als de heren er klaar voor staan. De jonkvrouwen brengen het er niet zonder kleerscheuren vanaf als zij gepakt worden. Zij rennen alle richtingen op, op zoek naar de uitgang, en vragen elkaar of zij de uitgang weten te vinden. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Dan klinkt de jachthoorn zeer luid door het bos terwijl de jonkheren rustig de tuin inlopen; alleen de kasteelheer blijft bij het begin staan zodat hij de slimste jonkvrouw kan pakken.
De meeste jonkvrouwen raken in paniek; zonder nadenken vallen zij een voor een in de handen van hun tegenstanders. Soms hoor je iemand roepen: “Nee, alstublieft!” of met geschreeuw dat haar kleren kapot gescheurd zijn. Enkel Carola denkt na over wat er gezegd is, al is het natuurlijk nu te laat nu het begin ook het einde geweest kan zijn voor mij, godverdomme. Juist nu loopt zij terug om eruit te kunnen komen. Terwijl Carola terug begint te lopen, denkt zij pas echt na over wat er gezegd werd, dat zij als een soort trofee beschouwd wordt. De woorden komen nu pas duidelijk over: “Pas op dat je kleren niet kapot gaan” en “niet zonder kleerscheuren ervan af brengen.” Het heeft een heel andere betekenis voor Carola: dat het betekent dat als zij je te pakken krijgen, de kleren van je lijf worden gescheurd en je daadwerkelijk ter plekke als een soort jachttrofee genomen wordt. Nu hoort Carola Mariska hard schreeuwen: “Nee, nee, alstublieft!” Het is ook aan Carola de beurt aangekomen, en het zal er niet zonder kleerscheuren vanaf gaan. Zij wordt als een ware trofee hartelijk in ontvangst genomen door de kasteelheer en alle aanwezige jonkheren, en deze nacht zal nog tot in de kleine uurtjes duren.
Comments (0)